We wilde vroeg op pad gaan, maar voordat je met zijn 4en gegeten hebt, iedereen is aangekleed, tanden gepoetst,eten en drinken voor de kat achtergelaten hebt, laatste beetjes in de auto hebt geladen, is het alweer tijd voor de volgende voeding voor Maya! Tis wel even wennen hoor!
Toen we eindelijk onderweg waren, zagen we heeeel veel koeien. Natuurlijk moest en zou Indy eruit gaan voor ze beter te bekijken. Ze heeft van die dieren fases, nu was dat de koe ;-)
De rit was verder niet echt prettig. Indy vindt auto rijden niet gaaf en is flink aan het #@*&%$#$# geweest. Het is 2 uur rijden dus dan weten jullie het wel! Maar goed, onderweg even langs de bakker voor iets lekkers en dan is het weer even stil in de auto ;-)
Het huis is pal aan zee en je kan er met 10 personen in. Het is dus lekker ruim en 1 van de badkamers heeft een 4-persoons bubbelbad!
Eerst even Indy in bed gelegd, maar die wilde niet lang slapen. Misschien 30 minuten dus dat schoot niet op. (slaapt normaal tussen de 2 en 3 uur iedere middag) Maar de laatste tijd is ze sowieso uit haar doen door de komst van Maya plus de leeftijd "terrible 2" noemen ze dat hier. Flinke driftbuien tot en met, dus handen vol...net nu met die kleine: super dus!!
We zijn bij Frans en Angela op bezoek geweest die middag. Ze hebben een huis gebouwd in Victor. Er moet nog e.e.a. aan gebeuren maar het ziet er super uit! Kangaroes in je tuin, uitzicht op zee dus wat wil je nog meer....
Ze hebben kippen, een kat en 2 konijnen. Indy mocht van Angela een konijn aaien (en kusje geven!) ze was er helemaal niet bang voor, maar goed: is Indy voor iets bang vragen we ons vaak genoeg af????
Die avond lekker wat wezen eten en met zijn 4-en in de spa geweest (niet met Frans en Angela, maar met de kids hoor!!) Gelukkig heeft Indy goed geslapen die nacht. Maya is al een week flink verkouden en die is dan ook vaak wakker geworden doordat ze moeilijk kan ademen. Ze snurkt er ook flink oplos!
Na het ontbijt in de ochtend wilde ik "ring arond the rosie" doen met Indy. Dat is een liedje net als "Jan huige in de ton". Handjes vast en ronddraaien samen dus. Meteen bij de 2e zin wilde Indy niet meer en ze wilde weglopen maar omdat ik haar handen vast had......KNAK ging het!!! Ze brulde het uit van de pijn. Oei oei! Maar even afwachten omdat het misschien (weer) 1 van haar trukjes was om aandacht te krijgen maar ze bleef maar krijsen. Normaal hoor je Indy ook niet als ze valt of wat dan ook, dus we hielden ons hart vast. Op naar de EHBO.
Onderweg zagen we een politiewagen en Ben legde uit dat ze misschien haar arm wel gebroken had en dat we opzoek waren naar het ziekenhuis. De agent legde het natuurlijk uit maar toen zei hij: "You know what: Follow me mate!" Dat is luxe: politie escort naar het ziekenhuis! Parkeerplaats(je) was vol maar we moesten op 1 van de plekken parkeren die voor de artsen was zei de agent. uhh, ok! No problem officer! Toen liep de beste man ook nog mee naar binnen en vertelde vast dat we een dokter nodig hadden. Super zeg! Ondertussen was Indy nog steeds aan het huilen en we mochten haar arm nog niet aanraken, wat?? nog niet naar kijken!! Ze hield hem met haar andere handje ook steeds vast. Na heeeeeeeeel lang wachten was dus duidelijk dat de elleboog uit de kom was. Acherum, het meisje! Even extra verwennen dus:
Eerst even naar de speeltuin (zie je de zee op de achtergrond?!) maar goed, ze vond het leuker om te kijken naar andere kids aangezien ze haar armpje maar liet hangen van de pijn. Dan maar iets anders proberen:
Lekker wat happen dan maar. Het ging al ietsjes beter hierna. Toen toch maar terug naar het huisje want ze had er toch wel erg veel last van. Na een zetpilleke en een slaapje nog even een strandwandeling maken. Maya zat in de draagzak bij mij voorop de buik maar die begon te emmeren dat ze (weer) honger begon te krijgen! We waren net op het strand!!
Daar gaat de wandeling! Ben en Indy zijn nog even snel naar het water gelopen en toen terug gegaan naar het huisje. (zucht)
Hierna terug gereden naar het noorden, naar huis. Weer een ellendige auto-rit gehad met Indy en na bijna 2 uur half achterom gedraaid in de auto te hebben gezeten waren we blij dat het bedtijd was voor de meiden. What a day(s) !!!
Het gaat overigens vandaag al stukken beter met Indy. Ze beweegt haar arm weer maar soms zegt ze nog wel dat het pijn doet. Ze zegt ook POES en wijst dan naar haar arm! Acherum, krijgt de poes ook nog de schuld terwijl hij helemaal alone thuis was.....ons beeske ;-(
