Ons pap komt om 9 uur aan in Adelaide. We zijn met de hele bups om 8 uur dus vertrokken naar het vliegveld.
Het was kei fijn om elkaar weer te zien! Natuurlijk ging ook de aandacht uit naar ons kleine wijfie die heerlijk lag te slapen in de kinderwagen.
Na een bakkie koffie op een terras in Henley Beach, de schoenen (slippers!) uit en even lekker pootje baden in de oceaan. Het was een beetje bewolkt maar de temperatuur was nog altijd boven de 30 graden dus lekker genieten.
Bij aankomst in Willaston eerst naar de bouw van ons huis gegaan en hierna aan de champagne: we moesten immers Nol’s verjaardag nog even vieren!! De barbie ging aan en nog later op de avond hebben Ben en ik onze handen nog vol gehad aan het uitpakken van de vele kado’s die familie, kennissen en vrienden aan ons pap meegegeven hadden voor de geboorte van Indy. Het waren er zoveel dat we het niet op deze avond alleen haalde en dus de volgende dag verder moesten gaan: zoveel!! Nogmaals harstikke bedankt allemaal, het is ongelovelijk hoeveel mensen aan ons gedacht hebben. Ik weet bijna zeker dat geen enkele baby zo ontzettend veel kleertjes, knuffels, boekjes en andere dingen heeft! Helemaal top!
Met dit weer geen pyama voor ons Indy!
6 januari:
Jullie zien het wel: Theo en Nol aan de afwas en Imelda hebben we aan de strijk gezet!! Hahaha. Nee hoor, allemaal uit eigen wil. We gaan het straks echt kei erg missen, dat is zeker. Theo, Imelda en Nol zijn met de kinderwagen naar het dorp gelopen.
Ben en ik hebben ondertussen boodschappen gedaan en hierna op de fiets richting het terras waar we de “actieve wandelaars” al zagen zitten op de terugweg van de boodschappen!
Om 18 uur werden we bij onze oude buurtjes verwacht voor een barbie. Onze buurman is een beetje gek, in goede zin.
Hier zie je hem zitten met zijn pul bier (eigen gebrouwen overigens) en zijn bord op een grote plank (??!!!???) Hun dochter, die bijna 40 is en nog thuis woont, heeft een grote verzameling van poppen. Ze hebben een hele schuur voor zichzelf deze barbies (o.a.) Ze had er net iets meer dan 2000 !!!
Ik heb al gevraagd of Indy de poppen niet krijgt als ze ooit komt te overlijden. Al zou ik er dan 1990 wegdoen, haha! De broer van de buurvrouw die Australier is maar al meer dan 20 jaar in Amerika woont (Vermont, een groot ski-gebied waar ik ook ben geweest toen ik in Amerika woonde in 1996-1997) was nu ook weer in Australie. Hij komt ieder jaar overwinteren bij zijn zus en blijft dan 3 of soms 4 maanden. Hij houdt niet van de kou en waarom hij dan uitgerekend in Vermont woont is mij nog steeds niet duidelijk! Ik heb het hem wel gevraagd maar hij wist het ook niet........(??)
Na de nodige wijntjes was het echt tijd om op te stappen. Op de heenweg was ik alleen met Indy met de auto gegaan. De rest was gaan lopen, het is immers niet erg ver van ons huidige huis en we pasten niet allemaal in de auto omdat het kinderstoeltje erin zit nu. De terugweg ging iedereen wel met de auto mee: Imelda zat dus voorin bij Theo op schoot en met keren voor de deur van de buurtjes ging per ongeluk de deur open! Imelda lag bijna op straat, maar iedereen had de grootste lol! Ik reed natuurlijk dus had alles onder controle (en Indy ook maar de rest.....oei oei!!!) Bij thuiskomst heb ik nog even gebeld dat we veilig waren aangekomen, want de buurtjes keken erg benauwd na ons vertrek met een hoop gelach. Thuis (hoe kan het ook anders) nog een borreltje gepakt samen en toen naar onze mandjes. ZZZzzzzzz
7 januari:
Vandaag naar Port Adelaide gereden om hier nog wat kado’s te kopen die Theo en Imelda mee naar NL wilde nemen. Hier is iedere zondag een grote (overdekte) markt waar ze souveniers, kleding en noem maar op verkopen. Je bent wel een hele middag bezig om alles te zien, zoveel!
Omdat het de voorlaatste avond was dat Theo en Imelda bij ons waren zijn we lekker ergens gaan eten. Het restaurant was hier 10 minuten op loopafstand, dus.............
8 januari:
Vanochtend hebben we een fotosessie gehad met de hele familie. “Opa en Oma Werkhoven”, “Opa Keijzers”, “papa en mama” en natuurlijk waar het om draait: Indy! Helaas was Indy op het moment dat de fotograaf begon te knippen ineens niet meer in the mood. We hopen maar dat de foto’s toch nog een beetje gelukt zijn, de fotograaf heeft in ieder geval haar uiterste best gedaan om haar toch nog op te vrolijken. Volgende week donderdag kunnen we de foto’s gaan bekijken. Hierna een bakkie koffie met gebak gegeten en toen naar de stad.
In de stad hebben we een rondvaart over de River Torrens gemaakt. Hier zie je wat we onderweg zoal gezien hebben.
Indy lag zo te slapen in mijn armen dat ze er nauwelijks iets van heeft meegekregen ;-)
Na de rondvaart was het weer tijd om voor Indy wat te eten en we hebben met zijn allen wat gerelaxt in het Elder park totdat Indy haar buikje weer rond had. Het was een stralende dag en dus namen we het ervan.
Toen we later die dag weer in het noorden van Adelaide aankwamen hebben we eerst nog een broodje gegeten en hierna zijn we naar ons huis geweest, waar Theo en Imelda voor het laatste deze vakantie nog een blik hebben geworpen op en in ons huis. Leve de sleutel die ik dus een aantal weken geleden had gevonden (sleutelbos lag in de carport!) en had bij laten maken! We hebben er al zoveel plezier van gehad.
Indy nog een schone luier aangetrokken en op naar huis. Onze huidige woning is op 5 minuten rijden van onze gloednieuwe woning, dus ideaal voor ons om af en toe te gaan kijken.
’s Avonds de barbie weer aangemaakt en omdat het “het laatste avondmaal” was, was iedereen wat uitgedost. Kijk maar naar de foto’s dan begrijpen jullie wel wat ik bedoel:
Ik weet wel dat het gezegde “hoe ouder hoe gekker” geen gelul is!
9 januari:
Om 9.40 uur zijn we vandaag naar Adelaide Airport aangereden: Theo en Imelda gaan weer terug naar NL. De 3 weken zijn echt voorbij gevlogen, niet normaal! We hebben allemaal erg genoten van elkaar, maar vooral van Indy en haar Opa en Oma van de duifjes. Theo en Imelda hebben Indy zien groeien, zien lachen voor het eerst (bewust lachen naar iemand bedoel ik hiermee), horen brabbelen voor het eerst en zien grijpen naar een speeltje dat je voor haar neus houdt voor het eerst!! Ge-wel-dig dus!!
Hier mag je mee door de douane als je wilt en dat hebben we dus ook gedaan. Nog een laatste kopje koffie gedronken samen en dan komt het moment dat we toch afscheid moeten nemen.
Nog een laatste dikke knuffel met Indy.....
Het was moeilijk om ze te zien gaan, maar de gedachten dat we elkaar (hoogstwaarschijnlijk) aan het einde van dit jaar weer zullen zien, verzacht dit verdriet.
Om de aandacht wat af te leiden zijn we naar Maggie’s Beer farm gegaan om hier wat bij te kletsen en een glaasje wijn te drinken. Ze maken hier vele soorten pathe’s en dus ook wijn. (beide te proeven trouwens)
Zoals jullie kunnen zien hebben ze hier schildpadjes in het water die eruggg schetig zijn. Het is gelukt om de aandacht een beetje af te leiden van het vertrek van (schoon)vaders en moeders maar het huis is wel veel stiller en Indy lijkt wel aandacht tekort te komen nu......
Lieve Theo en Imelda, bedankt voor een geweldige fijne vakantie!! XX
No comments:
Post a Comment